پس از جنگ جهانی اول و انجام تقسیمات جغرافیایی جدید، بخش‌هایی از خاک امپراتوری اتریش – مجارستان درکشور رومانی واقع شد. بسیاری از مجارهای اصیل از جمله “ایرن جنگه” با این مسئله کنار نیامدند و همواره در اندیشه بازیافتن هویت مجاری خود بودند.
در سال ۱۹۳۹ میلادی، درست چند روز قبل از شروع جنگ جهانی دوم و بسته شدن مرزها، ایرن هنگامی که ۱۹ ساله بود همراه با پارتنر رقص خود”اشتفان پوپوویچ” برای برگزاری تور رقص در خاورمیانه از کشور رومانی خارج شد.

رستوران پاپریکا (19)

حضور ایرن و اشتفان در تهران

ایرن و اشتفان پس از حضور ۶ ساله خود در کشورهایی نظیر بلغارستان، ترکیه، لبنان و عراق به ایران آمدند و  و در قالب گروه رقص دو نفره خود، رقص‌های متنوعی را در هتل‌ها، رستوران‌ها و کافه‌های مختلف تهران اجرا کردند. از رقص کولی‌ها گرفته تا رقص سرخپوست‌ها و رقص فلامینگو.
با حضور آنها در تهران، جنگ جهانی دوم هم به پایان رسید (سال ۱۹۴۵میلادی) و کشور شاهنشاهی رومانی به کشور کمونیستی رومانی تبدیل شد.
جنگ جهانی دوم هم به پایان رسید ولی ایرن و اشتفان تصمیم گرفتند که دیگر هیچ­وقت به رومانی برنگشته و برای همیشه در ایران و تهران زندگی کنند.

راه اندازی رستوران پاپریکا

آشپزی خوب اشتفان و آینده‌نگری ایرن که در آستانه ۳۰ سالگی بود و کم کم احساس می‌کرد شاید دیگر آن شادابی و نشاط گذشته و روزگار جوانی را نداشته باشد باعث راه‌اندازی رستوران پاپریکا شد.
ایرن با پس‌اندازی که داشت، ساختمان یک پانسیون واقع در خیابان ویلا را با هدف راه­‌اندازی رستوران پاپریکا اجاره کرد که تبدیل به یکی از رستوران‌ها و پاتوق‌های روشنفکری دهه ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰تهران شد.
منوی رایج و معمول پاپریکا شامل پیش‌­غذا، غذای اصلی، دسر و قهوه یا چای می‌­شد و قیمت آن بسیار مناسب بود.
دلمه کلم و کوفته ترخون، از جمله غذاهای ایرانی و محبوب مشتریان پاپریکا بود که گاهی با خود ظرف آورده و آن را برای مهمانی‌­ها نیز سفارش می­‌دادند.
اشترودل سیب، کرپ سوزت، کرم کارامل مخصوص، کمپوت سیب و بستنی، از جمله دسرهای معروف و بسیار خوشمزه پاپریکا بود.
فضای بیرونی پاپریکا بسیار آرام و دلنشین بود. حیاط، حوض و فواره­ای زیبا در کنار قفس پرندگان و تعدادی حیوانات دست‌­آموز.

رستوران پاپریکا (44)
رستوران پاپریکا (71)
رستوران پاپریکا (74)

پایان کار رستوران پاپریکا

پس از انقلاب، شرایطی چون کمبود مواد اولیه در تهیه غذاهای اروپایی و اجبار در تغییر منو، حال و هوای رستوران پاپریکا را به سمت و سویی کشاند که دیگر مورد علاقه ایرن نبود.
او که پس از سال‌ها اجاره‌نشینی تازه موفق به خرید ملک رستوران پاپریکا شده بود، تصمیم به تعطیلی و فروش آن گرفت و این اتفاق در دهه ۱۳۶۰رخ داد و رستوران پاپریکا برای همیشه بسته شد.
در حال حاضر وقتی که از سمت خیابان انقلاب وارد خیابان ویلا می‌شوید، درست در تقاطع خیابان ویلا و محمدی‌­پور، ساختمان مالیات بر ارزش افزوده به چشم می‌­خورد که روزگاری رستوران پاپریکا در آن محل قرار داشت.
ایرن در حال حاضر (۱۳۹۸ خورشیدی) ۹۹ سال سن دارد و هنوز در تهران زندگی می‌کند. متاسفانه طی مدت یک سال گذشته به دلیل بیماری آلزایمر در آسایشگاه سالمندان بستری است.

رستوران پاپریکا (46)

تولید محتوا: موسسه فرهنگی هنری “گنجینه هزار افسان” / پروژه قصه‌های خیابان ویلا

نگارش متن: علیرضا عالم نژاد / پاییز ۱۳۹۷

منبع: مصاحبه علیرضا عالم نژاد با ایرن جنگه، گیزلا سینائی و خسرو سینائی / تابستان ۱۳۹۷ – متن کامل مصاحبه در بایگانی موسسه آرشیو شده است

عکس‌های قدیمی: آلبوم عکس ایرن جنگه

عکس‌های جدید: علیرضا عالم نژاد

طراح پوستر: سارا کاوه

© کلیه حقوق مادی و معنوی مستندنگاری‌ها متعلق به موسسه فرهنگی هنری “گنجینه هزار افسان” است و استفاده از این متن با ذکر منبع، بلامانع است.


آلبوم عکس‌:


به اشتراک بگذارید