رستوران پاپریکا

پس از جنگ جهانی اول و انجام تقسیمات جغرافیایی جدید، بخش‌هایی از خاک امپراتوری اتریش – مجارستان درکشور رومانی واقع شد. بسیاری از مجارهای اصیل از جمله “ایرن جنگه” با این مسئله کنار نیامدند و همواره در اندیشه بازیافتن هویت مجاری خود بودند.
در سال ۱۹۳۹ میلادی، درست چند روز قبل از شروع جنگ جهانی دوم و بسته شدن مرزها، ایرن هنگامی که ۱۹ ساله بود همراه با پارتنر رقص خود”اشتفان پوپوویچ” برای برگزاری تور رقص در خاورمیانه از کشور رومانی خارج شد.

حضور ایرن و اشتفان در تهران

ایرن و اشتفان پس از حضور ۶ ساله خود در کشورهایی نظیر بلغارستان، ترکیه، لبنان و عراق به ایران آمدند و  و در قالب گروه رقص دو نفره خود، رقص‌های متنوعی را در هتل‌ها، رستوران‌ها و کافه‌های مختلف تهران اجرا کردند. از رقص کولی‌ها گرفته تا رقص سرخپوست‌ها و رقص فلامینگو.
با حضور آنها در تهران، جنگ جهانی دوم هم به پایان رسید (سال ۱۹۴۵میلادی) و کشور شاهنشاهی رومانی به کشور کمونیستی رومانی تبدیل شد.
جنگ جهانی دوم هم به پایان رسید ولی ایرن و اشتفان تصمیم گرفتند که دیگر هیچ­وقت به رومانی برنگشته و برای همیشه در ایران و تهران زندگی کنند.

راه اندازی رستوران پاپریکا

آشپزی خوب اشتفان و آینده‌نگری ایرن که در آستانه ۳۰ سالگی بود و کم کم احساس می‌کرد شاید دیگر آن شادابی و نشاط گذشته و روزگار جوانی را نداشته باشد باعث راه‌اندازی رستوران پاپریکا شد.
ایرن با پس‌اندازی که داشت، ساختمان یک پانسیون واقع در خیابان ویلا را با هدف راه­‌اندازی رستوران پاپریکا اجاره کرد که تبدیل به یکی از رستوران‌ها و پاتوق‌های روشنفکری دهه ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰تهران شد.
منوی رایج و معمول پاپریکا شامل پیش‌­غذا، غذای اصلی، دسر و قهوه یا چای می‌­شد و قیمت آن بسیار مناسب بود.
دلمه کلم و کوفته ترخون، از جمله غذاهای ایرانی و محبوب مشتریان پاپریکا بود که گاهی با خود ظرف آورده و آن را برای مهمانی‌­ها نیز سفارش می­‌دادند.
اشترودل سیب، کرپ سوزت، کرم کارامل مخصوص، کمپوت سیب و بستنی، از جمله دسرهای معروف و بسیار خوشمزه پاپریکا بود.
فضای بیرونی پاپریکا بسیار آرام و دلنشین بود. حیاط، حوض و فواره­ای زیبا در کنار قفس پرندگان و تعدادی حیوانات دست‌­آموز.

پایان کار رستوران پاپریکا

پس از انقلاب، شرایطی چون کمبود مواد اولیه در تهیه غذاهای اروپایی و اجبار در تغییر منو، حال و هوای رستوران پاپریکا را به سمت و سویی کشاند که دیگر مورد علاقه ایرن نبود.
او که پس از سال‌ها اجاره‌نشینی تازه موفق به خرید ملک رستوران پاپریکا شده بود، تصمیم به تعطیلی و فروش آن گرفت و این اتفاق در دهه ۱۳۶۰رخ داد و رستوران پاپریکا برای همیشه بسته شد.
در حال حاضر وقتی که از سمت خیابان انقلاب وارد خیابان ویلا می‌شوید، درست در تقاطع خیابان ویلا و محمدی‌­پور، ساختمان مالیات بر ارزش افزوده به چشم می‌­خورد که روزگاری رستوران پاپریکا در آن محل قرار داشت.
ایرن در حال حاضر (۱۳۹۸ خورشیدی) ۹۹ سال سن دارد و هنوز در تهران زندگی می‌کند. متاسفانه طی مدت یک سال گذشته به دلیل بیماری آلزایمر در آسایشگاه سالمندان بستری است.